Het verlies van een dierbare is moeilijk voor iedereen. Ongeacht de leeftijd kan de wereld er van de ene op de andere dag alleen maar somber en zwart uitzien.
Maar niet alleen volwassenen maar ook kinderen lijden, al is dat soms op het eerste gezicht nauwelijks herkenbaar, want het is niet ongewoon dat kinderen hun verdriet verbergen.

Elk kind moet echter de kans krijgen om afscheid te nemen om het verdriet te verwerken. Goedbedoelde uitspraken zijn vaak de verkeerde weg.
[button] Omgaan met verdriet – deze boeken helpen bij het begrijpen [/button].

1. afscheid nemen – een noodzakelijke voorwaarde voor kinderen om te kunnen rouwen

Kinderen rouwen anders dan volwassenen. Vooral jonge kinderen nemen veel dingen letterlijk en kunnen er weinig mee als ouders het verlies op een schilderachtige manier proberen uit te drukken. Wanneer een dierbare is overleden, is het voor elke volwassene meteen duidelijk dat de dood wordt bedoeld.

Zelfs parafrases als “je moeder viel in een lange slaap” of “ze leeft voort in jou” helpen kinderen aanvankelijk niet. De bedoeling om kinderen gemakkelijker te laten rouwen is begrijpelijk, maar het leidt meestal tot een vervormd beeld, zodat kinderen het overlijden niet goed kunnen verwerken, maar op een gegeven moment vragen wanneer mama terugkomt, want ze is tenslotte alleen maar weggegaan.

Ouders mogen rouwen en moeten kinderen de kans geven de dood te begrijpen als een definitieve afsluiting. Zodra dit punt is bereikt, kunnen kinderen leren leven met het verlies.

Tip: Omdat het lang niet voor iedereen gemakkelijk is om kinderen op dit pad te begeleiden, is het ook mogelijk om gebruik te maken van therapie om samen belangrijke stappen te zetten. U kunt hier meer informatie vinden over mogelijke lokale ondersteunende diensten.

2. manieren om afscheid te nemen – deze aspecten helpen kinderen om te begrijpen

Wanneer dierbaren sterven, komen daar veel gevoelens bij kijken. Om toegang te krijgen tot deze gevoelens, mogen kinderen niet worden uitgesloten van belangrijke momenten, ook al lijkt de leeftijd van de kleintjes niet helemaal te passen.

Zelfs op driejarige leeftijd is het dus perfect mogelijk om mee te gaan naar de uitvaart en de kist aan te raken om afscheid te nemen. Het vooraf bezoeken van een overledene kan kinderen ook helpen de dood als zodanig te begrijpen en hun verdriet te verwerken.

In de context van de psychologie heeft het moment van duidelijke herkenning een belangrijke functie. In veel gevallen is latere therapie niet nodig, zolang het afscheid bewust werd waargenomen en het overlijden openlijk in het gezin wordt besproken.

Als kinderen worden weggehouden van deze gebeurtenis (die meestal als onaangenaam wordt ervaren), rijzen er meestal veel vragen die gemakkelijk kunnen worden vermeden. Als de tijd echter al voorbij is, helpt het om de vragen openlijk onder ogen te zien, ook al kan dat heel moeilijk zijn.
Kinderen hebben het recht te weten waarom u geen afscheid hebt kunnen nemen of wat er met het lichaam gebeurt bij een begrafenis. Zelfs als u niet te veel in detail hoeft te treden, hebben kinderen het volste recht om te weten dat de kist zal worden begraven.

Opmerking: Crematie, waarbij de begrafenis in een urn plaatsvindt, is minder tastbaar, vooral voor jonge kinderen. Indien mogelijk moet daarom een conventionele begrafenis plaatsvinden om kinderen beter te begeleiden op hun rouwweg.

3 Het nieuwe dagelijkse leven na een groot verlies

Ook al is het moeilijk voor te stellen, de wereld draait door, zelfs nadat iemand is overleden. Om een nieuw dagelijks leven op te bouwen en te leren omgaan met verdriet, hebben volwassenen en kinderen tijd nodig.

Gemiddeld wordt een periode van drie maanden als normaal beschouwd om te wennen aan de nieuwe omstandigheden, althans voor zover dat mogelijk is. De duur hangt echter grotendeels af van de omstandigheden van het overlijden, het type gehechtheid en het begrip van rouw van elk kind en is moeilijk te veralgemenen.

Kinderen worden vaak geholpen door een kinderrouwgroep, waarin kinderen ook kritische vragen kunnen stellen en niet alleen met een ouder of grootouder over het verlies kunnen praten. Dit soort hulp is meestal een beetje anders dan wat volwassenen verwachten, omdat ze ook knutselen of voetballen.

Als kinderen rouwen, moeten volwassenen luisteren.

Zelfs als volwassenen bezig zijn met hun eigen problemen en het leven zonder hun partner moeilijk is, is het des te belangrijker om de speciale gevoelens van kinderen serieus te nemen.

Tegelijkertijd hoeven volwassenen niet altijd sterk te zijn, maar kunnen zij zeker gevoelens tonen. Het is oké om te huilen in het bijzijn van een kind, zolang dit maar niet permanent wordt.

Omdat kinderen soms heel verschillend rouwen, is het belangrijk dat ouders en andere familieleden zich aanbieden, maar de kinderen nergens toe dwingen. Iedereen heeft zijn of haar eigen tijdsbestek en moet op onderdelen leren om zelf met verdriet om te gaan.

Als dit betekent dat men zich in het begin nauwelijks laat horen, dan is dat maar zo. Zodra kinderen echter iets te zeggen hebben, moet u een open oor hebben en de kinderen begeleiden bij hun verdere stappen.

De aanpak moet echter voorzichtig zijn, want het is niet altijd nuttig om te proberen de rouwfase voor kinderen gemakkelijker te maken.

5. Rouwen om een huisdier – dieren kunnen ook heel belangrijk zijn.

Niet alleen de rouw om een dierbare kan dramatisch zijn, want voor veel kinderen is hun eigen huisdier tegelijkertijd een speelpartner en vaak ook hun beste vriend.

Als kinderen zijn opgegroeid met een hond of een kat, maken de huisdieren net zo goed deel uit van het gezin als mama, papa en de broers en zussen. Daarom moeten kinderen ook hier kunnen rouwen en de kans krijgen om afscheid te nemen.

Als een dier moet worden ingeslapen, kunt u uw kind meenemen als het daarbij wil zijn. Vaak is het echter voldoende om daarna kort afscheid te kunnen nemen.

Neemde gevoelens serieus, want ze zijn echt. In veel gevallen zijn ze niet anders als de grootouders overlijden, want het contact met een huisdier kan voor een kind nog intenser zijn.

Er is niets tegen een nieuw huisdier te zeggen. Het mag echter niet het vorige vervangen, maar moet alleen nieuwe vreugde in huis brengen. Daarom moet niet de volgende dag aan een nieuw huisdier worden gedacht.

6. geschikte literatuur voor het verwerken van kinderverdriet

No products found.