Stotteren bij kinderen begint vaak al op 2-jarige leeftijd, op 3-jarige leeftijd of op 4-jarige leeftijd. Stotteren bij het spreken op deze jonge leeftijd hoeft echter geen echt stotteren te zijn.
Wanneer kinderen stotteren is de vraag naar het waarom voor veel ouders cruciaal. Vaak ligt de oorzaak in de genen. Maar een vroege behandeling door een logopedist kan een einde maken aan de spraakstoornis.
De meerderheid van de kinderen die stotteren overwint deze spraakstoornis op eigen kracht en zelfs zonder therapie. Lees hier hoe u uw kind kunt helpen.
Help, mijn kind stottert! Als deze zin van u afkomstig zou kunnen zijn, biedt deze gids u veel nuttige informatie. Kinderen stotteren in de kleuter-, peuter- en schoolleeftijd. Als het om stotteren bij kinderen gaat, moet je weten daterfelijk stotteren niet te genezen is, maar wel te trainen en van de ene op de andere dag kan verdwijnen. Hoe u de oorzaak van de symptomen van uw kind kunt achterhalen en hoe u kunt helpen, leest u hier.
[button]Verdere literatuur over dit onderwerp[/button]
Inhoudsopgave
1. stottert mijn kind echt?
In principe moet een onderscheid worden gemaakt tussen stotterende spraak en klassiek stotteren bij kinderen. De verschillen zijn als volgt te herkennen:
- Als uw kind jonger is dan zes jaar en herhaaldelijk hapert in de spraakstroom, is er niet noodzakelijk sprake van stotteren bij kinderen. In vakjargon wordt deze haperende spraak “ontwikkelingsincoherentie” genoemd. Woorden worden herhaald en steeds meer pauzes bepalen de taaluiting van het kind. Een kleuter die op vierjarige leeftijd stottert, kan op de kleuterschool haperen in de spraakstroom en op kleuterleeftijd weer helemaal vloeiend worden.
- Een kind dat stottert is meestal ouder dan zes jaar. De spraakstroom wordt opvallend onderbroken door woordherhalingen en het herhalen van afzonderlijke lettergrepen. Soms neemt het stotteren af in de puberteit, in andere gevallen niet. Dit is niet te wijten aan een bepaalde behandeling, therapie of oefening.
1.1 Soms vertonen kinderen die stotteren ook begeleidende symptomen
De Duitse federale vereniging voor logopedie onthult online dat er talrijke begeleidende symptomen zijn die stotteren vergezellen of een stotterende articulatie vrijwel aankondigen. Veel kinderen spreken harder, grimassen of bewegen hun hoofd en armen tijdens het spreken. Fluisteren, herformuleren en het toegenomen gebruik van vulwoorden zijn ook typisch voor kinderen die stotteren. Niet elk kind heeft therapie nodig. Het is echter wel nuttig voordat het kind zich uit frustratie terugtrekt. Logopedisten adviseren een kind van 2 jaar dat stottert naar therapie te sturen. Hoe eerder de training plaatsvindt, hoe groter de kans op het succesvol overwinnen van stotteren of het verminderen van de bijbehorende symptomen.
1.2 Actief reageren op vormen van spraakstoornissen
Stotteren ontstaat meestal bij jonge kinderen, d.w.z. wanneer de grootste ontwikkelingssprongen worden gemaakt. Tot op heden is er echter geen wetenschappelijk bewezen reden voor stotteren. Het is belangrijk om actief te reageren op de spraakstoornis, anders komen er bij kinderen negatieve gevoelens, angst, frustratie en andere gevoelens bij, waardoor het stotteren in één keer veel erger wordt.
2. stotteren bij kinderen is wetenschappelijk bekend
Zowel de redenen voor stotteren bij kinderen als de frequentie waarmee het zich manifesteert zijn bekend. Georg Thum, werkzaam als academisch logopedist in München, beschrijft stotteren als een verlies van controle. De therapeut legt uit dat het kind dat stottert heel goed weet wat het wil zeggen. De verbinding lijkt echter verbroken, zodat de woorden het spreekinstrument niet bereiken.
De therapeut heeft ook positief nieuws voor de ouders van kinderen die stotteren: ongeveer vijf procent van de twee- tot zesjarigen heeft ermee te maken. En bij de meerderheid gaat het stotteren vanzelf over. Deze vorm van spraakstoornis is niet te genezen, maar wel met mate te trainen. Daarnaast zouden homeopathische middelen, zoals Stramonium, helpen. Een kind dat plotseling ernstig stottert, kan zijn of haar spraak met een paar oefeningen trainen. Stotteren kan ook plotseling stoppen. Stotteren is geen spraakontwikkelingsprobleem.
Tip: Elke training heeft twee doelen: Enerzijds moet de spraakstroom vloeiender worden. Anderzijds moet het kind leren op een zelfverzekerde manier om te gaan met de spraakstoornis. Het is belangrijk de kinderarts tijdig om advies te vragen en in een vroeg stadium met de training te beginnen.
Langzaam spreken is zinloos, en negeren is al even zinloos. Zo kunt u uw kind dat stottert helpen!
Uw kind stottert. Nu denkt u als ouder vast en zeker na over waarom dat zo is en wat u kunt doen om het te veranderen.
Deze tips helpen je bij het omgaan met een kind dat stottert:
- Vraag uw kind niet voortdurend om langzaam te spreken. Als kinderen regelmatig stotteren, is geduld nodig. Ook familieleden en opvoeders moeten met dit advies rekening houden.
- Behandel uw stotterende kind op dezelfde manier als u een broer of zus zonder spraakproblemen zou behandelen. Dit zal uw kind sterken voor situaties waarin zelfvertrouwen nodig is.
- Negeer het spraakprobleem niet. Als je van stotteren een taboe maakt, vergroot je het probleem.
- Verwerp de vraag wie er schuld heeft aan het stotteren. Een proactieve benadering van de spraakstoornis is altijd nuttiger voor het kind dat stottert.
De tips in deze video helpen in de omgang met een kind dat stottert:
Let op: Volgens de Bundesvereinigung Stottern & Selbsthilfe e.V. is stotteren een erfelijke spraakstoornis die niet veroorzaakt kan worden door een ingrijpende ervaring. Het is mogelijk dat een ervaring zoals een verhuizing of een nieuwe aanwinst in het gezin het stotteren veroorzaakt. Stotteren bij kinderen kan ook toenemen als ze opgewonden zijn. De redenen voor stotteren liggen hier echter niet in.
4 Verdere literatuur over het onderwerp
No products found.