- Ongeveer 3 procent van alle kinderen heeft strabisme in hun eerste levensjaren.
- Inward strabismus en outward strabismus komen het meest voor bij kinderen. Beide vormen worden veroorzaakt door een verkeerde uitlijning van de horizontale oogas.
- Als strabisme bij baby’s vroeg wordt ontdekt en onmiddellijk wordt behandeld, kan het volledig verdwijnen. De ogen worden intensief getraind en krijgen hun normale zicht terug.
Hoewel strabisme bij personages in kinderfilms koddig is om naar te kijken, moet het in het echte leven zo snel mogelijk worden behandeld. Als uw baby scheelziet, raadpleeg dan samen met uw kind een arts, want hoe eerder met de behandeling wordt begonnen, hoe groter de kans op succes.
In deze gids leer je over de verschillende vormen van strabisme bij baby’s en wat je moet doen als je vermoedt dat je baby scheel ziet.
Inhoudsopgave
1. strabisme kan worden onderverdeeld in latent en manifest strabisme.
Maar wat is strabisme? Strabisme is een scheefstand van de ogen waarbij de oogas niet in de juiste stand staat. Dit betekent dat de ogen niet in dezelfde richting kijken. Vaak is slechts één oog naar binnen of naar buiten gericht. Statistisch gezien komt strabisme heel vaak voor bij baby’s.
In principe wordt onderscheid gemaakt tussen latent en manifest strabisme. Afhankelijk van de aard van de verplaatsing van de oogas kunnen verdere subvormen worden gecategoriseerd. Dit zijn strabismus convergenz (interne strabismus) en strabismus divergenz (externe strabismus). Een verschuiving van de oogas naar boven of naar beneden komt ook in zeldzame gevallen voor; dit wordt strabismus verticalis genoemd en wordt weer onderverdeeld in drie verdere subgroepen .
| Latent strabisme | Duidelijk strabisme |
|---|---|
|
|
1.1 Strabisme is niet ongewoon bij baby’s
De regelmatige U-onderzoeken bij de kinderarts zijn een goede manier om strabisme op te sporen.
In de eerste levensmaanden kijken baby’s vaak scheel omdat hun hersenen nog niet in staat zijn om doorgegeven beelden van hun omgeving samen te voegen en ruimtelijk te bevatten. Al als een kind 3 maanden oud is, kan een bestaande scheefstand van de oogas gemakkelijk worden opgespoord tijdens een U-onderzoek door een kinderarts, die dan een verwijzing naar een oogarts geeft.
Strabisme kan ook genetisch bepaald zijn, als kinderen er aanleg voor hebben door de medische voorgeschiedenis van hun ouders of directe familie. Soms verschijnt strabisme plotseling en verdwijnt het van de ene op de andere dag. In dat geval is het een teken van vermoeidheid van de oogspieren.
Voor- en nadelen van het U-onderzoek:
- Regelmatige onderzoeken voor vroegtijdige opsporing (bv. U5, als het kind 6 of 7 maanden oud is).
- Controle van de individuele ontwikkelingsstatus (fysiek en mentaal).
- Controle van de vaccinatiebescherming
- Bangmakerij bij ouders van kinderen met een late ontwikkeling
- Veel doktersafspraken in de eerste levensmaanden
2. hoe eerder strabisme wordt ontdekt, hoe groter de kans op genezing.
Als uw baby met beide ogen naar binnen of met één oog naar buiten kijkt, wijst dit op strabisme. Soms is er slechts sprake van een lichte scheefstand die niet direct als zodanig herkenbaar is en het beste door een kinderarts kan worden gediagnosticeerd. Meer ongewoon is een verkeerde stand van de oogas, waardoor de ogen naar boven of naar beneden kijken .
Als u niet zeker weet of uw kind van 4 maanden strabisme heeft, kunnen de volgende signalen daarop wijzen:
- Permanent scheelzien van één oog
- Tranende ogen
- Gevoeligheid voor licht
- Onnatuurlijke hoofdhouding
Let op:Aarzel niet om uw observaties te delen met uw kinderarts, want hoe eerder een behandeling voor strabisme wordt gestart, hoe beter de kansen op herstel.
3. pseudo-strabisme komt in zeldzame gevallen voor.
Als de oogleden van een kind jonger dan 10 maanden bijzonder laag zitten, kan het lijken alsof het kind scheelziet. Deze fysiologische eigenschap komt soms voor bij baby’s van Aziatische afkomst en wordt door artsen pseudo-strabisme genoemd. Bij pseudo-strabisme is er echter geen sprake van een werkelijke scheefstand van de oogas.
4 Als strabisme niet wordt behandeld, gaat het gezichtsvermogen op de lange termijn achteruit.
Het doel van de behandeling van strabisme is om het scheve oog te trainen zodat het een normaal gezichtsvermogen ontwikkelt. Als uw kind als baby scheel ziet, kan het zicht in zijn of haar oog op lange termijn verslechteren. Daarom moet een oogarts dit corrigeren met behulp van passende maatregelen zoals een speciale bril.
Waarom het zo belangrijk is de correctie zo snel mogelijk te laten uitvoeren en welke therapiesuccessen met een bril kunnen worden behaald, leest u in het interview met oogarts Yorck Walpuski.
Tip: Het afplakken van het oog met een pleister vraagt veel geduld van ouders en kind. Een mooi motief of patroon op de pleister kan de inspannende tijd verlichten…
4. Kinderen krijgen eerst een bril, later wordt één oog tegelijk gefixeerd.
Nadat de exacte vorm van het strabisme is vastgesteld, wordt de behandeling gestart. Vaak krijgen kinderen eerst een bril om het oog te ontlasten. Later wordt één oog afgeplakt om het andere aan te moedigen harder te werken. In het verdere verloop van de therapie wordt van kant gewisseld, zodat beide ogen zich gelijkelijk ontwikkelen.
Fixatie van één oog wordt beschouwd als een bijzonder veelbelovende behandelmethode, maar hoe lang de maatregel moet worden toegepast, hangt af van het individuele geval en kan niet worden veralgemeend. De behandeling kan bijvoorbeeld langer dan 9 maanden duren.
Tip: U kunt lange wachttijden bij uw kinderarts vermijden door de afspraken voor de screeningsonderzoeken ruim van tevoren te maken.
De behandeling van strabisme bij een baby of kind jonger dan 3 jaar is bijzonder veelbelovend, omdat hun visuele centrum nog niet volledig ontwikkeld is en gemakkelijk te corrigeren is. In zeldzame en ernstige gevallen van strabisme kan een operatie noodzakelijk zijn.