Op het eerste gezicht lijken beide delicten hetzelfde. De motivatie is echter verschillend. Terwijl de dief er meestal op uit is zichzelf te verrijken, is het de daad van het stelen die de kleptomaan aanspreekt.
Ja, zolang een geschikte therapie wordt gevonden. Het is echter belangrijk dat niet alleen de symptomen oppervlakkig worden behandeld. Het doel is veeleer de oorzaak van het dwangmatige gedrag weg te nemen.
De oorzaken zijn niet onomstotelijk onderzocht. Er zijn echter veel aanwijzingen dat psychische problemen op deze manier worden overgespeeld. Er is ook een nauw verband met andere neurologische impulscontrolestoornissen zoals de borderline persoonlijkheidsstoornis.
Veel kinderen komen op enig moment in hun leven in conflict met de wet. Dat is niet leuk, maar het is een probleem dat meestal gemakkelijk kan worden opgelost.
Kleptomanie bij kinderen, daarentegen, heeft meestal diepere oorzaken dan uitproberen hoe het is om iets te stelen.
Wij laten zien wat de verslaving aan stelen inhoudt en in hoeverre ouders hun kinderen in deze situatie het beste kunnen helpen.
[button]Verder lezen over gedragsstoornissen bij kinderen[/button]
Inhoudsopgave
1. kleptomanie bij kinderen – meer dan gewoon stelen
Kleptomanie is pas sinds 2013 officieel erkend als ziekte. Kort gezegd is het volgens de definitie dwangmatig stelen.
In tegenstelling tot typische diefstal, waarbij het erom gaat zichzelf te willen verrijken, gaat het bij kinderen of zelfs volwassenen die aan kleptomanie lijden om de daad van het stelen zelf.
Het gestolen voorwerp is daarentegen niet of slechts van secundair belang. Vaak zijn de gestolen goederen niet eens nodig en worden ze zelfs onmiddellijk na de daad weggegooid.
De dwang om iets te stelen is echter zo groot dat het steeds opnieuw gebeurt. Een kortstondig gevoel van geluk vlak voor het stelen en tijdens de uitvoering verdwijnt meestal heel snel.
Zo ontstaat een vicieuze cirkel die moet leiden tot een intensieve preoccupatie met het onderwerp.
In de regel kunnen de oorzaken alleen in het kader van een therapie worden achterhaald en opgelost.
U moet dus eerst proberen uw kind te begrijpen en nagaan waarom het vatbaar is voor dwangmatig gedrag.
Tip: stel de behandeling niet uit. Hoe eerder kleptomanie bij kinderen kan worden opgespoord en dienovereenkomstig kan worden tegengegaan, hoe positiever de vooruitzichten voor de rest van hun leven.
2 De dwang om te stelen – zo ziet het eruit in het hoofd van een kleptomaan
Kleptomanie bij kinderen komt zelden geïsoleerd voor. In de regel klagen patiënten die de dwang voelen om iets te stelen over andere symptomen.
Typische symptomen zijn impulscontrolestoornissen, angststoornissen en depressie.
Helaas zijn de verschillende symptomen niet altijd even gemakkelijk te herkennen, omdat kinderen en adolescenten vaak geleerd hebben ze te verbergen. Om de verslaving aan steeds weer stelen te stoppen, is echter intensief onderzoek naar de oorzaken nodig.
Dit houdt vaak in
- onverwerkte, traumatische ervaringen in de kindertijd
- conflicten binnen het gezin en veelvuldige ruzies
- pesten of sociale uitsluiting op school
- zwak zelfvertrouwen
- niet aangeleerde manieren om met de eigen gevoelswereld om te gaan (vooral negatieve emoties)
Als het serotonineniveau tijdens de diefstal stijgt, heeft dit het effect van een high. Maar net als bij een drug verdwijnt het goede gevoel snel en blijven alleen schuldgevoelens over.
De schaamte is erg, maar weerhoudt kinderen en jongeren er niet van om opnieuw te gaan stelen, omdat het hoofd uiteindelijk een beloning uitdeelt wanneer een diefstal lukt.
Veel kleptomanen bevinden zich in een uitzichtloze situatie, omdat zij niemand in vertrouwen kunnen nemen en dus niet kunnen hopen op hulp van buitenaf. Bovendien verandert behandeling niets aan het feit dat elk kind dat steelt een strafbaar feit pleegt en (als het de strafrechtelijke leeftijd heeft bereikt) dienovereenkomstig kan worden veroordeeld.
Een interessante reportage over kleptomanie is te zien in deze video:
https://www.youtube.com/watch?v=XeiX9h0gqJs
3 De juridische beoordeling – tussen werkelijkheid en juiste toepassing van straf
Zakkenrollerij:
Volgens de huidige cijfers van de federale politie waren er in 2017 127.376 gemelde zakkenrollerijen in Duitsland. Een deel daarvan is terug te voeren op kleptomanen. Helaas zijn hier echter geen statistieken van.
De gevolgen van kleptomanie bij kinderen zijn helaas dramatisch. Hoe later de therapie begint, hoe meer tijd er verstrijkt waarin het gedrag zich steeds meer kan vastzetten.
Er ontwikkelen zich automatismen in de geest die het steeds moeilijker en langduriger maken om het tegen te gaan.
Ondanks de bestaande verslaving en de vraag of een kleptomaan werkelijk steelt om zichzelf te verrijken, worden gevallen van kleine criminaliteit meestal snel bestraft.
Bij de toepassing van het strafwetboek in Duitsland zijn er geen verschillen tussen jongeren en volwassenen die uit innerlijke dwang stelen en anderen die alleen uit zijn op hun eigen verrijking.
Als iemand echter aan een ziekte lijdt en zich niet kan beheersen, zou dit in feite een onvermogen tot schuld impliceren.
Een voorgeschreven gedragstherapie zou op dit punt de facto de betere aanpak zijn dan een eenvoudige boete, proeftijd of zelfs gevangenisstraf.
Tip: Als u nog steeds bang bent om in therapie te gaan, maar wel met andere mensen over uw probleem wilt praten en het wilt oplossen, kunt u zich wenden tot een zelfhulpgroep.
Veel grotere steden bieden getroffenen nu een manier om elkaar op deze manier te steunen.
4. handelen op basis van een vermoeden – een test biedt zekerheid
Om kleptomanie bij kinderen op te sporen, is het belangrijk om zekerheid te hebben. Als ouders een vermoeden hebben, kunnen ze er openlijk over spreken en vragen stellen.
Kinderen en jongeren ontkennen de beschuldigingen echter meestal in eerste instantie, zodat je met een ander probleem te maken krijgt.
Zonder zekerheid kunt u geen verdere actie ondernemen, omdat dit de vertrouwensrelatie zou belemmeren.
Als een kind daarentegen wordt betrapt op winkeldiefstal, is de situatie anders. Dit betekent echter niet dat een kind aan kleptomanie lijdt.
Misschien was het gewoon een test van moed of om iets uit te proberen.
Vraag daarom specifiek of er een probleem is en toon begrip. Openheid en ouders die hun kind niet veroordelen zijn juist nu belangrijk.
Als een kind daarentegen diefstal ontkent, kan een test de moeite waard zijn. Een eenvoudige bewakingscamera met een opnamefunctie is al voldoende om kinderen of zelfs tieners in de val te laten lopen.
Hoewel dit zeker geen leuke actie is, is het belangrijk om zekerheid te krijgen om dienovereenkomstig te kunnen handelen.
5 Behandeling van kleptomanie bij kinderen – via therapie naar nieuwe doelen in het leven
Aangezien kleptomanie bij kinderen een impulscontrolestoornis is, is gedragstherapie op dit punt zinvol. Kinderen en adolescenten leren zichzelf te beheersen in de betreffende situatie en de innerlijke dwang te weerstaan.
Confrontatie is daarom een belangrijk onderdeel van de therapiesessies om de getroffenen bewust te maken van hun eigen handelen.
Is deze stap eenmaal gezet, dan verdwijnt de dwang echter niet. Het vergt veel tijd en geduld om blijvend gezond te worden en te blijven.
Vooral emotioneel schokkende gebeurtenissen stellen kleptomanen herhaaldelijk op de proef , omdat dit typische situaties zijn waarin zij stelen om aan de (op dat moment slechte) werkelijkheid te ontsnappen.
Het langetermijndoel van elke therapie moet daarom zijn ervoor te zorgen dat kinderen en adolescenten mentaal worden versterkt om zelfs kortstondige klappen van het noodlot te weerstaan en niet terugvallen in oude gedragspatronen.
6 Verdere literatuur over gedragsstoornissen bij kinderen
No products found.
No products found.
No products found.