In principe zijn de rechten van ouders in het kader van de opvoeding van kinderen relatief ruim. Zo is huisarrest binnen normale grenzen niet in strijd met de wet.
In de regel heeft huisarrest als opvoedingsmiddel geen zin. Helaas gaat het dan minder om het omgaan met het eigen wangedrag en meer om de straf zelf.
De sleutel tot het samenleven als gezin onder één dak is het opstellen van regels voor het samenleven.
Als een kind zich daar niet aan houdt, kunnen er natuurlijk consequenties volgen, die het best aan de desbetreffende situatie kunnen worden aangepast.
Als kinderen zou worden gevraagd of huisarrest redelijk is, zou bijna niemand ervoor pleiten.
Dit is echter altijd het geval geweest en zegt weinig over wat eigenlijk gepast is of over de vraag of een straf buitensporig is.
In ons artikel willen we de mening van kinderen niet volledig buiten beschouwing laten, maar wel feitelijk nagaan of het klassieke opvoedingsmiddel huisarrest vandaag de dag nog wel enige waarde heeft.
[button] Literatuuraanbevelingen over straf voor kinderen [/button]
Inhoudsopgave
1. de juridische situatie in Duitsland – deze onderwijsmaatregelen zijn wettelijk toegestaan
De opvoeding van een kind is de verantwoordelijkheid van de ouders. Zij dragen de verantwoordelijkheid voor hun kind en zijn dus ook verantwoordelijk voor de vraag of en in hoeverre straffen worden opgelegd.
Ook al zou menig tiener van 16 willen horen dat huisarrest een vorm van vrijheidsberoving is en dus zelfs van strafrechtelijke betekenis, is dat eigenlijk alleen in uitzonderlijke situaties het geval.
Volgens de wet zijn straffen alleen niet toegestaan als ze geen inbreuk maken op de rechten van het kind.
Dit wordt misschien wat duidelijker als we twee voorbeelden van toegestaan of verboden huisarrest bekijken:
De grenzen van het onderwijs:
Volgens artikel 1631 (2) van het Duitse Burgerlijk Wetboek hebben kinderen recht op een geweldloze opvoeding. Dit betreft echter niet alleen de lichamelijke gezondheid, maar ook het verbod op psychisch geweld.- Peter komt op 16-jarige leeftijd te laat thuis omdat hij vergeten is op zijn horloge te kijken. Natuurlijk denkt hij dat dit iedereen kan overkomen, en hij heeft gelijk.
Helaas verandert dit niets aan het feit dat zijn ouders hem voor het volgende weekend huisarrest geven.
Hoewel dit misschien niet helemaal de juiste consequentie is, is het puur juridisch gezien niet verwerpelijk. - Emilie daarentegen heeft het nog moeilijker met haar ouders. Op 16-jarige leeftijd brengt ze zonder toestemming de nacht door bij haar vriend, wat haar ouders helemaal niet bevalt.
Tot die tijd is dat zeker begrijpelijk. Maar nu sturen de ouders Emilie naar haar kamer, geven haar water en doen de deur op slot.
Als een kind de toegang tot het toilet wordt ontzegd of zich niet(voor langere tijd) vrij mag bewegen in de flat of in het huis, heeft dat ernstige juridische gevolgen.
In gevallen van geweld tegen kinderen en misbruik van emotionele aard zijn de plaatselijke bureaus voor jeugdzorg de aangewezen instanties om contact mee op te nemen.
Ook al is huisarrest niet verboden maar binnen het gebruikelijke kader toegestaan, dan nog rijst de vraag hoe verstandig huisarrest is.
2 Huisarrest voor kinderen – een oplossing die meestal weinig zin heeft
Voor kinderen en adolescenten is het een tijdje niet uit huis mogen zeker een opvoedingsmiddel. Vrienden zijn in deze levensfase vaak uiterst belangrijk en duidelijk belangrijker dan school, huiswerk of algemene regels thuis.
Maar algemene opsluiting is meestal een teken van hulpeloosheid. Zo wordt de thuissituatie vaak nog ingewikkelder.
De fronten verharden zich en het feitelijke wangedrag verliest aan betekenis.
In plaats daarvan gaat het om het huisarrest zelf en de vermeende onrechtvaardigheid achter deze straf. Op dit punt zullen sommige ouders zeker antwoorden dat ze alles al hebben geprobeerd en dat niets echt werkt.
Huisarrest is niet leuk, maar het is vrij gemakkelijk uit te voeren, op voorwaarde dat de kinderen geen uitzonderlijke rebellen zijn die zich toch niets aantrekken van de regels van hun ouders.
Kinderen zijn net als volwassenen mensen met rechten en verantwoordelijkheden. Terwijlkinderen vaak hun plichten vergeten, hebben volwassenen de neiging kinderen te gemakkelijk een etiket op te plakken en hen niet als gelijken te behandelen.
Hoe ouder kinderen echter worden, hoe belangrijker het wordt om gemeenschappelijke regels op te stellen waaraan alle gezinsleden zich moeten houden.
Tip: Verspil geen zinloze energie door uw kinderen huisarrest te geven, want daarna gaat het nauwelijks meer om het eigenlijke wangedrag, maar om het gevoelde onrecht op de een of andere manier terug te betalen.
3. alternatieven voor huisarrest
Straffen hebben altijd de bittere nasmaak dat ze alleen gebruikt worden als er geen andere oplossing gevonden kan worden.
Dit geldt zowel voor huisarrest als voor een algemeen verbod op televisie of computers.
In plaats daarvan is het een goed idee om je specifiek te richten op wat er gebeurt. Vraag actief waarom uw kind een bepaalde regel heeft overtreden.
Soms is een simpele vraag genoeg om de situatie helemaal onschadelijk te maken. Misschien blijkt dat alle vrienden van je dochter of zoon een half uur extra uit mogen blijven, zodat er altijd wrijving is.
Wil je op dit moment echt de huiselijke vrede in gevaar brengen, alleen maar om te bewijzen dat jij thuis de macht hebt?
Idealiter hebben uw kinderen sowieso respect voor u en zonder onnodige hardheid.
Probeer daarom altijd concreet te reageren op de betreffende situatie en pas de consequentie daarop aan.
Op die manier laat u uw kind zien dat het niet uw bedoeling is om te laten zien dat u de sterkere bent in de situatie, maar dat het uw zorg is dat uw kind het onrecht beseft en het in de toekomst vermijdt.
In de volgende hoofdstukken zullen we kort ingaan op mogelijke consequenties voor het wangedrag van uw kind.
3.1. uw kind steelt
Als uw kind iets heeft gestolen, bestaat de straf erin de gestolen goederen terug te geven en zich persoonlijk te verontschuldigen.
Dit moet gebeuren ongeacht de mogelijke strafrechtelijke gevolgen.
3.2 De rommelige kamer
Als je kind de kamer niet opruimt, moet je het geen huisarrest geven. Als u een bezoek aan oma plant, waar uw kind zich op verheugt, maar weigert de kamer vooraf op te ruimen, wordt dit een voorwaarde.
Zolang de kamer niet is opgeruimd, komt er geen bezoek. Dit kan natuurlijk ook gelden voor de ontmoeting met vrienden of de geliefde sport in de club.
3.3 De gemorste drank
In dit voorbeeld morst je kind een drankje tijdens het samen eten.
Dit kan natuurlijk iedereen overkomen en is niet erg.
Maar als uw kind weigert de rommel op te ruimen, krijgt het geen nieuw drinken.
Natuurlijk gaat het in dit voorbeeld niet om het intrekken van water, maar alleen om het intrekken van een bepaald drankje.
4 Kinderen hebben geen straf nodig, ze hebben grenzen nodig.
No products found.