Hoewel de meeste mensen nu accepteren dat elk kind recht heeft op een geweldloze opvoeding, zijn er helaas nog steeds ouders die hun kind fysiek straffen.
Niet alleen lijfstraffen worden gezien als geweld in de opvoeding. Ook het blootstellen van het kind of verbaal geweld zijn absoluut taboe.
Een gewelddadige opvoeding heeft immense effecten op de psyche van het kind en kan hem of haar het hele leven beïnvloeden.
Een geweldloze opvoeding is in Duitsland bij wet gewaarborgd. Dus eigenlijk mogen ouders hun kinderen niet meer slaan. Maar hoe zietdat er eigenlijk uit? Waarom is geweld in de opvoeding zo problematisch?
In ons artikel willen we kort de juridische situatie beschrijven en uitleggen waarom opvoeden zonder fysiek geweld ook voor ouders makkelijker is.
Daarnaast gaan we in op welke opties je hebt als mensen in je omgeving het recht op geweldloze opvoeding niet respecteren.
[button]Verdere literatuur over het onderwerp[/button]
Inhoudsopgave
1. elk kind heeft recht op een geweldloze opvoeding
Geweld tegen kinderen in het kader van de opvoeding is sinds het jaar 2000 bij wet verboden. De overeenkomstige regeling is te vinden in
§1631 BGB (Duits Burgerlijk Wetboek). De bepaling van het BGB is niet alleen gericht op het klassieke geval waarin ouders hun kinderen slaan. De rechten van kinderen omvatten veeleer de volgende drie gebieden:
- lichamelijke straffen
- geestelijke mishandeling
- andere vernederende maatregelen
Hoewel de meerderheid van de bevolking geweld tegen kinderen afwijst, blijkt uit talrijke studies dat een volledig geweldloze opvoeding verre van de regel is.
Als er sprake is van uitdagende reacties en conflicten binnen het gezin, eindigen deze vaak met fysiek geweld.
In veel gevallen volstaat een klap op de billen. Maar zelfs deze maatregel leidt tot een verandering in de relatie tussen ouders en kinderen.
2. geweld is geen oplossing
Het leven met kinderen is niet altijd gemakkelijk. Zo nu en dan bereikt iedere ouder zijn grenzen. Wie echter de neiging heeft om in extreme situaties agressief te zijn en dat op zijn kinderen af te reageren, maakt de situatie alleen maar erger.
De belangrijkste band tussen ouders en kinderen is een gedeelde basis van vertrouwen. Zelfs een enkele klap, een klap of een tik op de billen kan deze onzichtbare band verbreken.
Voor kleine kinderen is de wereld nog zwart-wit. Grote vreugde lost snel in het niets op als iets niet loopt zoals gewenst. Op vreugdevol enthousiasme volgt een uitbrander of een driftbui.
Ook al kan dit uiterst vermoeiend zijn en zijn je zenuwen niet elke dag even sterk, je moet altijd proberen je kind met woorden te helpen.
Tip: Handel consequent. Zo leren kinderen uw gedrag in te schatten. In de regel houden driftbuien na een paar minuten vanzelf op.
3. geweldloze opvoeding is uitgebreid van toepassing
Zeker, er bestaan veel verschillende opvattingen over de opvoeding van kinderen. Sommige ouders vinden duidelijke regels en een duidelijke machtsstructuur belangrijk, terwijl andere ouders straf over het algemeen afwijzen en voorrang geven aan de vrije ontwikkeling van de persoonlijkheid van hun kind.
Welke opvoedingsstijl je ook verkiest, voor geweld is geen plaats in de opvoeding. In feite geldt zelfs een klap op de billen als lichamelijke schade in de zin van § 223 StGB en kan strafrechtelijk worden vervolgd.
Maar niet alleen billenkoek die de gezondheid van uw kind rechtstreeks aantast is verboden, maar ook alle maatregelen die psychische schade kunnen veroorzaken.
In de praktijk betekent dit natuurlijk niet dat je je kind overal mee weg moet laten komen. Veeleer zijn duidelijke grenzen en regels belangrijk om kinderen enige structuur te geven.
De volgende maatregelen zijn echter niet verenigbaar met geweldloos ouderschap:
- Uitschelden in het bijzijn van anderen (of dat nu kinderen of volwassenen zijn).
- Intimideren door te dreigen met fysiek geweld
- Kinderenniet respecteren (“je bent niets waard”, “je redt het toch niet”, “had ik je maar nooit gehad” zijn zinnen die een kind nooit zou mogen horen).
- Kinderen alleen thuis laten (zonder toezicht, verwaarlozing)
- Misbruik maken van de hulpeloosheid van het kind
- Kinderen gebruiken voor eigenbelang (vaak als speelbal bij gescheiden stellen)
Psychisch geweld is helaas heel moeilijk te bevatten, maar laat ook talloze littekens achter op de ziel van een kind.
4 Wat geweld met de kindertijd doet
Kinderen die op jonge leeftijd in aanraking komen met fysiek geweld of emotionele verwaarlozing, hebben daar meestal niet alleen in hun kindertijd last van, maar hebben ook moeite met het aangaan van andere relaties in hun latere leven.
In het begin reageren veel kinderen met schuldgevoelens, omdat ze zich verantwoordelijk voelen voor de gewelddadige uitbarsting van hun ouders. Hun gevoel van eigenwaarde lijdt daar automatisch onder. Sommige kinderen trekken zich dan sterk terug, terwijl anderen reageren met woede en agressie.
Andere kinderen worden geslagen omdat de ouders gewend zijn zich thuis met geweld te laten gelden. Innerlijke rusteloosheid, slaapproblemen of bedplassen op de basisschoolleeftijd zijn slechts enkele van de manieren waarop fysiek en psychisch geweld kan worden uitgelokt.Helaas tonen onderzoeksresultaten keer op keer aan dat vooral ouders die zelf als kind geweld hebben meegemaakt, meer hun toevlucht nemen tot geweld in de opvoeding.
Als de kinderbescherming met voeten wordt getreden en het niet meer gaat om een incidentele klap in het gezicht, maar om jarenlange systematische mishandeling, is een normaal leven bijna ondenkbaar.
Getroffenen bespreken hun traumatische jeugdervaringen meestal in het kader van jarenlange psychotherapie.
Let op: Als u bij een kind op het kinderdagverblijf of op school tekenen van geweld herkent, aarzel dan niet om de overheid in te schakelen. Risicokinderen zijn afhankelijk van hulp van buitenaf, omdat geen enkel kind zichzelf kan bevrijden.
5. tips voor een geweldloze opvoeding
Ook al vormen iemands ervaringen ieder mens en maken ze tot wie ze nu zijn, er zijn altijd manieren om aan jezelf te werken. Als je hand een keer is uitgegleden, betekent dat zeker niet het einde van je relatie met je kind.
Het is echter aan jou hoe je in de toekomst met moeilijke situaties omgaat en of het je lukt om je voortaan te richten op geweldloos ouderschap.
Stel uzelf en uw gedrag in vraag om te beseffen dat geweld geen oplossing is. De volgende vragen moeten u helpen om erachter te komen wat het probleem achter het geweld eigenlijk is:
- Waarom sla ik? Op welke momenten reageer ik bijzonder hardvochtig?
- Is mijn kind bijzonder lastig? En lost slaan het probleem op?
- Voel ik me schuldig na een geweldsuitbarsting?
Iedereen is wel eens overweldigd en het is geen schande om dat aan jezelf toe te geven. Maar sta jezelf niet toe deze gevoelens op je kind af te reageren.
Zoek liever professionele hulp. Er zijn talrijke contacten waartoe u zich kunt wenden zonder veroordeeld te worden.
Hier kunt u direct zoeken naar adviescentra van de kinderbescherming in uw omgeving.
Tip: Praten en actief luisteren zijn de sleutel tot communicatie. Laat uw kind zien als een gedrag u heeft gekwetst, maar blijf eerlijk en probeer het standpunt van uw kind te begrijpen.
6. verdere literatuur over het onderwerp
No products found.