Behalve dat je beter met je kind kunt omgaan in fasen van opstandigheid of in opstandige situaties, geven grenzen en regels kinderen ook stabiliteit en veiligheid.
Zoals vaak het geval is, is het een kwestie van “hoe”. Duidelijke grenzen hoeven niet autoritair te zijn en zijn helemaal niet in strijd met liefdevol opvoeden.
Naast het opstellen van duidelijke regels moet je ook de dreigende consequenties bij overtredingen doorzetten.
Grenzen stellen aan kinderen – het klinkt zo gemakkelijk, maar het is eigenlijk een van de moeilijkste taken in de opvoeding. Hoe kun je kinderen grenzen stellen? En waarom is dat nodig?
In onze opvoedingsgids leer je in welke situaties grenzen nodig zijn en waarom kinderen in de fase van opstandigheid hun grenzen testen.
[button]Meer literatuur over dit onderwerp[/button]
Inhoudsopgave
1. liefde, warmte en nabijheid zijn niet in strijd met duidelijke grenzen.
In de eerste maanden van zijn ontwikkeling heeft een kind behoefte aan onvoorwaardelijke genegenheid. Het gaat erom dat aan de eigen behoeften wordt voldaan. In deze periode moet je als ouders vaak een stapje terug doen om je kind recht te doen. Alleen op die manier is het mogelijk een basisvertrouwen op te bouwen, zodat je kind beseft dat het altijd op je kan rekenen.
Zodra kinderen echter in de uitdagende fase komen, wordt de opvoeding wat ingewikkelder. In deze periode ontdekken kinderen voor het eerst dat er regels zijn waaraan zij zich moeten, mogen of niet mogen houden.
Het is heel normaal dat kinderen regels in twijfel trekken. Waarom mag ik niet met de Bobby-Car door de woonkamer rijden? Waarom mag ik niet alle potten op de grond gooien? En waarom moet ik in de winter een pet op?
Na verloop van tijd leren kinderen verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen. Sommige regels worden daarom na korte tijd geaccepteerd omdat ze voor het kind vanzelfsprekend zijn. Bij andere, vooral abstracte verboden is het minder gemakkelijk om kinderen van de noodzaak te overtuigen.
Ook al is het voor u als ouder niet gemakkelijk om grenzen te stellen, u bewijst uw kind geen dienst door op antiautoritaire wijze met regels om te gaan.
Regels en wetten vormen de basis van alle samenleven in een samenleving en moeten daarom al in de vroege kinderjaren worden toegepast.
Zelfs als je kind schreeuwt, huilt of zich op de grond werpt en tegenstribbelt, betekent dat geenszins dat je iets verkeerd doet in de opvoeding. Het zijn juist deze momenten waarop het belangrijk is om sterk te zijn.
Als je een basisvertrouwen in je kind hebt opgebouwd, zal het nooit twijfelen aan je liefde voor hem of haar, alleen omdat je je kind niet alles laat doen.
Tip: Probeer te internaliseren dat kinderen grenzen nodig hebben. Alleen dan is het mogelijk nee te zeggen zonder schuldgevoelens op te roepen.
2. kinderen hebben continuïteit nodig
Wederzijds respect is noodzakelijk om het gezinsleven te laten werken. Dit betekent automatisch dat je grenzen moet leren stellen. Uiterlijk op het moment dat je kind jouw of andermans leefgebied beperkt, is het tijd voor duidelijke regels.
Er zijn veel verschillende opvoedingsmethoden, waarvan sommige berusten op zeer weinig of veel verboden of grenzen. Het is belangrijk te onthouden dat niet elke opvoedtip geschikt is voor elk kind. Terwijl sommige kinderen grenzen heel snel accepteren, heb je bij andere kinderen veel meer geduld nodig.
Daarnaast speelt je eigen houding een grote rol. Is het goed als mijn kind op de bank springt? Mag je eigen kind op blote voeten in de tuin rondrennen? Hoeveel lawaai kan ik verdragen zonder me gestoord te voelen?
Er zijn geen goede of foute antwoorden op deze vragen. U bepaalt zelf wanneer een grens nodig is.
Bedenk echter dat kinderen ook behoefte hebben aan vrije ruimte en dat u daarom niet te strenge regels moet stellen.
Als je grenzen stelt voor kinderen, wees dan consequent. Het dagelijks leven wordt bepaald door rituelen waaraan elk kind na verloop van tijd kan wennen. Als u zich daarentegen niet aan uw eigen regels houdt, zal uw kind de grenzen die u stelt nauwelijks kunnen accepteren.
Ook als uw kind u provoceert, is het belangrijk om voet bij stuk te houden. Als je op dit punt knikt, verliest de regel die je hebt ingesteld zijn betekenis.
In de volgende situatie zult u het nog moeilijker hebben om uw eigenlijke opvoedingsstijl te handhaven.
Er zullen altijd situaties zijn waarin zij moe of gestrest zijn en zich niet in een conflict willen mengen. Dat is heel begrijpelijk, maar het zal u alleen op korte termijn helpen.
Laten we zeggen dat er een regel is dat er niets wordt gegeten na het tandenpoetsen. Nu betrap je je kind ’s avonds in bed met een chocoladereep. Een “dat mag niet, dat weet je” zal je niet helpen zolang er geen verdere reactie komt.
Als uw kind daarentegen opnieuw zijn tanden moet poetsen, misschien onder gegil en geschreeuw, zal het zich wel twee keer bedenken of zo’n aanpak wel zin heeft.
Tip: Op de korte termijn, soms harde beslissingen tegen de wil van uw kind in, loont het op de lange termijn. Blijf daarom altijd consequent, ook al is dat moeilijk voor u.
3 Grenzen stellen voor kinderen betekent ze zekerheid geven.
Elke relatie tussen volwassenen en kinderen heeft bepaalde regels nodig. Als volwassene is het belangrijk zich te oriënteren op sociale normen en conventies om met andere mensen om te gaan. Hoewel kinderen steeds meer hun eigen regels en waarden beginnen te internaliseren, zijn ze aanvankelijk afhankelijk van uw hulp om de betekenis en het doel van regels te begrijpen.
Als u uw kind een duidelijke richtlijn geeft, bijvoorbeeld dat het tussen 15.00 en 18.00 uur in de speeltuin mag spelen, stelt dit een duidelijke grens, maar geeft het uw kind ook oriëntatie.
De veiligheid ligt in het feit dat hij of zij in deze fase precies mag doen wat hij of zij wil.
Elk kind test graag zijn eigen grenzen. Als u volledig afziet van het stellen van grenzen, zorgt u ervoor dat uw kind andere manieren gaat zoeken om u uit te dagen.
Dit gebeurt echter niet uit kwaadaardigheid, maar eerder door een gebrek aan structuur die veiligheid belooft.
Inhet algemeen kan het voor bijna alle kinderen interessant zijn om op korte termijn een “geen grenzen” te overschrijden, maar op lange termijn willen kinderen zich vrij kunnen bewegen binnen een duidelijk afgebakend kader.
Aandacht: Vooral in moeilijke tijden, wanneer een ernstige verandering in het leven van de kinderen plaatsvindt, vinden zij veiligheid op het gebied van structuur en orde.
4. minder is meer – te veel verboden schaden
Vertrouw in de opvoeding minder op verboden en meer op uitleg en begrip. Hoe meer verboden je uitvaardigt, hoe groter de kans dat ze hun belangrijke effect verliezen.
Volg uw eigen duidelijke basislijn, zodat u zo min mogelijk hoeft te verbieden.
Talrijke onderzoeksresultaten tonen aan dat kinderen overweldigd worden door te veel verboden en het overzicht verliezen over waar hun gedrag oké is en waar ze de grens overschrijden.
Een relatief eenvoudige methode die bij veel kinderen echter duidelijk succes heeft, is de of-vraag. Laten we zeggen dat u uw kind een muts wilt opzetten omdat het buiten koud is. Uw kind ziet dat echter iets anders en geeft niet om een eventuele verkoudheid.
De eerste manier om de situatie te bezweren is om uw vraag meteen aan het begin van het gesprek anders te formuleren. De vraag “Wil je vandaag liever de blauwe muts of de rode muts op?” biedt je kind een keuze.
Als die tijd al voorbij is, kan de volgende vraag helpen: “Wil je vandaag binnen spelen zonder pet of buiten met de andere kinderen met een pet op?
Opnieuw is er een keuze, dus u draagt de verantwoordelijkheid over aan uw kind. In dit geval is een verbod slechts indirect.
Natuurlijk gebeurt het af en toe dat deze ideeën niet tot het gewenste resultaat leiden. Nu is het tijd om voet bij stuk te houden. Ouderschap betekent liefdevol grenzen stellen om kinderen houvast te geven.
5. consequenties aankondigen en daaraan vasthouden
Bureaus Jeugdzorg bieden hulp:
Als je ernstige opvoedingsproblemen hebt, kun je ook een beroep doen op de opvoedingshulp van de bureaus voor jeugdzorg.
Een lijst van alle bureaus voor jeugdzorg in Duitsland vindt u hier.
In het kader van de opvoeding is er bijna niets erger dan het niet uitvoeren van dreigende consequenties. Hoe vaker u een reactie aankondigt maar niet uitvoert, hoe onbetrouwbaarder u wordt in de ogen van uw kind.
Laat het niet zover komen en denk daarom goed na over welke consequentie op dit moment moet volgen en ook moet volgen als het gedrag uitblijft.
Stel dat een kind buiten met de bal speelt en deze in de bloemen schiet. Op dit moment is een beleefd verzoek om voorzichtiger te zijn of op een andere plaats te spelen het eerste wat u moet doen, aangezien de bloemen belangrijk voor u zijn. Leg dus eerst uw bezorgdheid uit aan uw kind.
Als dit niet werkt en de bal weer in de bloemen belandt, geef dan een mogelijke consequentie. Wees duidelijk en beknopt om de veiligheid over te brengen.
“Speel alsjeblieft op een andere plek want de bal beschadigt de bloemen. Als de bal weer in de bloemen belandt, ben ik bang dat ik hem van je af moet pakken zodat je niet meer kunt spelen.”
Als de bal weer in de bloemen belandt, neem hem dan af. Het heeft geen zin om de bal na vijf of tien minuten aan uw kind terug te geven. Je hebt gedreigd met de consequentie, dus nu moet die worden uitgevoerd.
Let op: straffen die niet direct volgen hebben geen waarde, omdat de tijdscontext bij kinderen uiterst belangrijk is.
Als consequenties nodig zijn, moeten ze dat ook zijn:
- aangekondigd worden
- direct volgen
- gepast zijn
- een gevolg zijn van het gedrag.
6. verdere literatuur over het onderwerp
No products found.
No products found.
No products found.