Maak je geen zorgen als je kind af en toe een driftbui heeft en niet wil luisteren. Dit is heel normaal en wijst geenszins op slecht ouderschap. Blijf kalm, zodat u adequaat op de situatie kunt reageren.
Verschillende opvoedingsstijlen brengen natuurlijk verschillende waarden met zich mee. Geweld mag echter geen oplossing zijn.
Er zijn verschillende manieren waarop je op uitdagende reacties kunt reageren. Om deze situaties te voorkomen is en blijft communicatie de sleutel tot succes.
Op een bepaalde leeftijd beginnen kinderen hun grenzen te testen. Ze negeren wat hen wordt gevraagd te doen en grijpen elke gelegenheid aan om te rebelleren tegen instructies. Maar wat kunnen ouders doen als hun kind niet wil luisteren? Welke consequenties en opvoedkundige maatregelen helpen?
In onze gids leggen we uit wat u kunt doen als uw kind tijdens de opstandige fase niet wil luisteren. We geven u tips over hoe u uw instructies anders kunt formuleren, zodat uw kind uw woorden hoort. We vertellen je ook welke invloed de opvoedingsstijl heeft.
[button]Opvoedgids voor uitdagende ouders[/button]
Inhoudsopgave
1. er is ruimte voor discussie over de opvoeding van kinderen
“Mijn kind luistert niet” is een veelgehoorde uitspraak van ouders in wanhopige situaties. Een kind opvoeden is geen gemakkelijke taak. De meeste ouders bereiken op een gegeven moment hun grenzen en weten niet meer wat ze moeten doen. Vaak is er geen goed of fout, omdat de situaties altijd individueel moeten worden bekeken.
Als je geen uitweg meer weet, kun je natuurlijk hulp inschakelen. Het eerste aanspreekpunt in dit geval kan het Bureau Jeugdzorg zijn. Hier kun je je woonplaats invullen, waarna het verantwoordelijke bureau jeugdzorg wordt weergegeven. Een andere mogelijkheid is sociaal-pedagogische gezinshulp.
De uitdagende fase bij een peuter
De uitdagende fase of autonomiefase maakt deel uit van de normale ontwikkeling van een kind. Ze begint rond de leeftijd van twee jaar en kan duren tot de leeftijd van zes jaar.
In principe zijn er verschillende opvoedingsstijlen. Afhankelijk van welke opvoedingsstijl de ouders volgen, kan ook de basishouding van het gezin fundamenteel verschillen. Dit komt vooral doordat een opvoedingsstijl bepaalde waarden met zich meebrengt. Terwijl ouders bij een laissez-faire opvoeding hun kind helemaal geen regels geven die het kind zou kunnen overtreden, wordt de autoritaire opvoedingsstijl vooral gekenmerkt door strengheid.
Daarom is het moeilijk om universele regels op te stellen over hoe je moet reageren als je kind stout is en niet wil luisteren. In de volgende hoofdstukken hebben we enkele tips voor u verzameld die u een gevoel moeten geven voor de mogelijkheden van communicatie.
Opvoeding moet altijd geweldloos zijn!
2. het geluid maakt de muziek
“Hoe harder hoe beter” is zeker niet op zijn plaats bij de opvoeding van kinderen. Als je door het hele huis tegen je schreeuwt, zal hij zich niet direct aangesproken voelen. Ga daarom naar je kind toe en probeer rustig en op een normaal volume uit te leggen wat het probleem op dit moment is. Door op ooghoogte te praten laat je je kind zien dat je alleen met hem of haar bezig bent.
Maar niet alleen het volume is belangrijk. Formuleer uw zinnen duidelijk en precies. Uitspraken die op uw kind overkomen als vragen worden vaak opgevangen en niet serieus genomen. Probeer daarom uw stem van bovenaf te gebruiken. Formuleer uw zinnen bovendien altijd positief.
Door vaker te prijzen in plaats van te schelden, begrijpen kinderen beter welk gedrag welke gevolgen heeft. Op deze manier is het voor uw kind ook belonend als het iets doet dat aan de verwachtingen voldoet. Ongewenst gedrag daarentegen moet worden gecorrigeerd of genegeerd.
Tip: Introduceer een beloningssysteem. U kunt bijvoorbeeld sterren uitdelen voor voorbeeldig gedrag. Als je een bepaald aantal sterren verzamelt, kun je bijvoorbeeld samen iets leuks doen.
Maar wees voorzichtig: sterren mogen niet worden toegekend voor verplichte taken zoals huiswerk.
Voorbeeld:
“Moet je je kamer altijd zo rommelig achterlaten?”
Beter:
“Je hebt je bureau al heel goed opgeruimd. Maar laten we ook het speelgoed van de vloer opruimen.
3. Spreek verwachtingen uit in plaats van bedreigingen
Dreigementen staan altijd voor negatief geformuleerde zinnen. Dit toont het kind de macht en superioriteit van de ouders. Dit is echter geen geschikte basis wanneer we iets specifieks van onze kinderen verwachten. Bovendien zijn de dreigementen in de meeste gevallen niet erg geloofwaardig, zodat uw kind waarschijnlijk koppig zal handelen.
Daarom zijn positief geformuleerde verwachtingen beter geschikt. Alleen als uw kind precies weet wat u van hem of haar verwacht, zal hij of zij aan uw verwachtingen kunnen voldoen. Een ander voordeel is dat je jezelf op ooghoogte van het kind plaatst en geen instructies van bovenaf geeft.
Voorbeeld:
“Als je je nu niet klaarmaakt, ga ik zonder jou naar mijn werk.”
Beter:
“Ik wil dat je je nu klaarmaakt voor de kleuterschool. Je wilt niet te laat komen.”
4. vrijwillige actie voorstellen
Kinderen willen tijdens de uitdagende fase niet verteld worden wat ze moeten doen. De drang naar autonomie en onafhankelijkheid is in deze periode bijzonder sterk. Ze willen zelf beslissen, zich zelfstandig aankleden of hun eigen beslissingen nemen. Daarom proberen zij zo vaak mogelijk hun wil op te leggen.
Ook al zien ouders dit gedrag vaak als verzet, toch is het enorm belangrijk voor hun ontwikkeling. Omdat zij echter nog helemaal aan het begin van hun ontwikkeling staan, zijn zij vaak overweldigd als de dingen niet gaan zoals zij willen. Het doel van de actie kan nog niet worden veranderd of losgelaten.
Neem uw kind daarom serieus. Geef je kind speelruimte, zodat het voelt dat het zelf kan beslissen. Natuurlijk is het belangrijk dat de mogelijkheden nog steeds gebaseerd zijn op hun beslissingen.
Voorbeeld:
“Eet je bord nu leeg.”
Beter:
“Ik heb iets heerlijks voor ons gekookt. Wil je eerst de bloemkool of de paprika’s proberen?”
5. zeg alvast bedankt
Het zeggen van “alsjeblieft” en “dank je wel” is zeker een onderdeel van goede manieren. Kinderen moeten leren anderen te begroeten, te bedanken en zich ook te verontschuldigen. Dit werkt het beste wanneer ouders deze beleefde manieren voor hen modelleren. Kinderen moeten echter ook begrijpen waarom deze beleefdheden belangrijk zijn. Het is het beste om dit met concrete voorbeelden uit te leggen.
U kunt deze beleefdheidsvormen ook gebruiken wanneer uw kind koppig is en taken niet wil uitvoeren. In plaats van pas na afloop van de taak dankjewel te zeggen, kan dit ook vooraf. Het woordje “dank je wel” zorgt ervoor dat kinderen zich meer verplicht voelen om de instructie op te volgen. Ze willen dan vaak voldoen aan de wensen van hun ouders.
Voorbeeld:
“Was je handen voordat je komt eten.”
Beter:
“Was alstublieft uw handen voordat u komt eten. Dank u.”
6. vermijd een overdosis aandacht
Kinderen vragen ongelooflijk veel aandacht. Dat hebben ze ook nodig om zich te kunnen ontwikkelen. Maar wel met mate. Als je je kind te veel aandacht geeft, krijgt het de indruk dat alles om zijn behoeften draait. Op de kleuterschool of op school kan dat een echt probleem worden.
Kinderen moeten leren dat andere mensen ook behoeften hebben waarmee rekening moet worden gehouden. Dat geldt ook voor overdreven medeleven. Als je kind bijvoorbeeld struikelt tijdens het lopen en een schrammetje oploopt, mag je wel medeleven tonen, maar geen medelijden. Maak uw kind duidelijk dat dergelijke verwondingen normaal zijn en deel uitmaken van het dagelijks leven.
7 Vermijd kunstmatige straffen
Veel ouders vragen zich af in hoeverre ze hun kind moeten straffen als het agressief is of niet luistert. Vroeger was het gebruikelijk om straffen te geven zoals een televisieverbod of huisarrest. Deze opvoedkundige maatregelen zijn echter al lang achterhaald.
Behalve dat ze de macht van de ouders over het kind demonstreren, zijn ze volkomen zinloos. Het probleem is dat kinderen het verband niet zien tussen hun gedrag en de straf die ze krijgen. Bovendien wordt de inhoud van de straf bijzonder belangrijk, zodat de volgende ruzie wordt voorgeprogrammeerd.
Daarom is het veel zinvoller om consequenties in te voeren in plaats van onsamenhangende straffen. Als je kind bijvoorbeeld uit boosheid speelgoed weggooit, mag het er nu de hele dag niet meer mee spelen. Zo leert uw kind dat gedrag onmiddellijke gevolgen heeft.
Zorg er wel voor dat je kind niet alleen negatieve gevolgen ervaart, maar ook positieve!
Duidelijke woorden zijn ook belangrijk als uw kind slaat of schopt. Maak uw kind meteen duidelijk dat deze reactie absoluut ongewenst is.
8. blijf kalm
Kinderen in de uitdagende fase kunnen behoorlijk stressvol zijn. Als je kind koppig is, schreeuwt en zich midden in de supermarkt op de grond gooit, moet je afwachten. Geef je kind wat ruimte en doe een stapje terug. Als je kind wat gekalmeerd is, kun je hem of haar in je armen nemen en troosten.
Maar om dit soort situaties te voorkomen, kun je ook een beetje vooruit plannen. Plan meer tijd in, zodat iedereen niet in de stress schiet. Bovendien kan het helpen om sommige ondernemingen die meer stress dan vreugde veroorzaken van meet af aan te vermijden. Dit vermijden mag echter niet de regel worden.
Om driftbuien te voorkomen, moet u ook rituelen invoeren. Deze geven kinderen een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Daarbij horen ook vaste regels. Deze moeten zonder uitzonderingen gelden. Zo is de kans veel kleiner dat je kind deze grenzen op de proef stelt.
Tip: Mentale en fysieke oefeningen zoals yoga of autogene training helpen ook tegen stress. Ze helpen te ontspannen en geven nieuwe kracht!
9. Gids voor ouders onder druk
No products found.
No products found.
No products found.