Voor de autoriteiten is het vaak moeilijk om met kindermishandeling om te gaan. In sommige gevallen blijven zij handelen volgens het motto “hulp in plaats van straf “, wat vooral de daders beschermt en de getroffen kinderen vaak minder helpt.
In principe is het terrein van kindermishandeling in te delen in vier groepen. Dat zijn fysieke kindermishandeling, seksueel misbruik van beschermde kinderen, verwaarlozing (vooral fysiek) en psychische kindermishandeling.
Afhankelijk van de ernst van het misdrijf krijgen daders meestal een gevangenisstraf van 6 maanden tot 10 jaar. Bij ernstige verkrachting kan de straf oplopen tot maximaal 15 jaar of levenslang.
Ook al lopen de maatschappelijke opvattingen over de opvoeding van kinderen sterk uiteen, toch is men het erover eens dat geweld tegen kinderen in geen enkele vorm van opvoeding thuishoort. Daarom is het des te beangstigender dat er in Duitsland jaarlijks nog talrijke gevallen van kindermishandeling voorkomen.
In ons artikel gaan we in op de verschillende vormen van kindermishandeling, laten we zien welke juridische gevolgen dit kan hebben voor de daders en in hoeverre kinderen lijden onder de handen van hun ouders.
[button]Verder lezen over de gevolgen van kindermishandeling[/button]
Inhoudsopgave
1. kindermishandeling is strafbaar
Zorgen voor de lichamelijke en geestelijke integriteit van andere mensen is eigenlijk vanzelfsprekend. Toch komt mishandeling vaker voor, vooral in de familiesfeer.
Vooral in de baby- en peutertijd worden veel kinderen verwaarloosd. Sommige kinderen lijden aan ernstige ondervoeding, zodat ingrijpen door de overheid noodzakelijk is. Helaas komt het door acute overbelasting soms zelfs voor dat baby’s worden doodgeschud.
Volgens statistieken van de politie criminaliteitspreventie van de deelstaten en de federale overheid waren er in 2018 in totaal 3.487 gevallen van kindermishandeling in de zin van artikel 225 van het wetboek van strafrecht. Een grafiek over de gevallen van kindermishandeling vindt u hier.
Afgezien van deze ingrijpende gevallen valt echter zelfs een “simpele klap in het gezicht” onder kindermishandeling. Grote delen van de bevolking denken nog steeds dat een “kleine klap” een kind nooit schade heeft berokkend.
Talrijke studies en de realiteit van het leven tonen echter aan dat deze opvatting niet gerechtvaardigd is. Integendeel, kinderen lijden vaak jarenlang onder de gevolgen van dergelijke mishandeling.
De manier waarop de autoriteiten het probleem van kindermishandeling aanpakken is vaak problematisch. In sommige gevallen blijft het motto “hulp in plaats van straf ” van toepassing, waardoor vooral de daders worden beschermd en de kinderen vaak minder worden geholpen.
2 Kindermishandeling betreft niet alleen fysiek geweld.
Het recht op een geweldloze opvoeding:
Hoewel kindermishandeling al heel lang strafbaar is, is het verbod op geweld pas in 2000 expliciet opgenomen in artikel 1631, lid 2, van het Duitse Burgerlijk Wetboek.
Door de veelheid van verschillende schendingen van een kind is het niet gemakkelijk een duidelijke definitie te vinden. Als er echter een definitie van kindermishandeling moet komen, zou die er ongeveer als volgt uit kunnen zien:
Kindermishandeling is elke bewuste of onbewuste lichamelijke zowel als geestelijke aantasting die leidt tot nadelige lichamelijke of psychische gevolgen.
De wettelijke verankering in het wetboek van strafrecht is te vinden in artikel 225 van het wetboek van strafrecht (mishandeling van beschermde personen). Daarnaast kunnen ook de artikelen 221 – 229 StGB (lichamelijk letsel en doodslag) en de artikelen 177 en 178 (verkrachting en dwang) van toepassing zijn op gevallen van kindermishandeling.
In principe kan het gebied van kindermishandeling in vier grote groepen worden onderverdeeld. Deze zijn:
- Directe fysieke kindermishandeling
Bij de term kindermishandeling denken veel mensen eerst aan ouders die hun kinderen slaan. Elke vorm van fysiek geweld tegen kinderen valt hieronder. Het spectrum varieert van een klap in het gezicht tot vechtpartijen en brute slagen met voorwerpen. - Seksueel misbruik van kinderen die bescherming nodig hebben
Naast directe verkrachting komt ook vaak seksuele dwang van welke aard dan ook voor. In dit geval maken ouders of verzorgers meestal bewust misbruik van de hulpbehoefte van een kind om zich van het zwijgen te verzekeren. - Verwaarlozing (voornamelijk lichamelijk)
Verwaarlozing van kinderen komt vooral voor in situaties van buitensporige eisen. In het ergste geval eindigt dit in de dood door acute ondervoeding. Verwaarlozing kan echter ook van psychische aard zijn, bijvoorbeeld wanneer kinderen voortdurend alleen worden gelaten terwijl hun ouders gaan feesten. - Psychische kindermishandeling
Het gebied van psychische kindermishandeling omvat het systematisch negeren van kinderen. Uitspraken als “Je hebt mijn hele leven verpest” of “Je was toch nooit goed” maken het voor kinderen erg moeilijk om zich positief te ontwikkelen.
Een inzicht in het vaak moeilijke werk van de politie vindt u in dit verslag:
3. juridische gevolgen voor de daders
Afhankelijk van de ernst van het delict worden daders van kindermishandeling doorgaans gestraft met een gevangenisstraf van 6 maanden tot 10 jaar. Bij zware verkrachting of aanranding met de dood tot gevolg kan de straf oplopen tot maximaal 15 jaar of levenslang.
Helaas is het aantal niet-gemelde gevallen zeer hoog. Veel gevallen van kindermisbruik worden dan ook nooit openbaar gemaakt. In sommige gevallen worden echter bepaalde therapieaanbiedingen gedaan om het gezin te helpen stabiliseren, zodat strafrechtelijke gevolgen bewust worden vermeden. In andere gevallen is het bewijsmateriaal niet overtuigend of zijn de beschuldigingen al verjaard.
Door een maatschappelijke discussie over de verjaring van misbruikzaken is er in 2015 echter een wetswijziging gekomen die slachtoffers meer tijd geeft om aangifte te doen. Meer informatie over de verlenging van de verjaringstermijn vindt u hier.
3.1 Waarom lijkt de overheid altijd te falen?
In veel gevallen, zoals in dit geval in Emsland, blijkt de overheid te hebben gefaald. Met name wordt vaak bekritiseerd dat ondanks duidelijke aanwijzingen te laat werd ingegrepen.
De politie en Bureau Jeugdzorg hebben echter slechts een beperkte speelruimte bij onderzoeken zonder een aantoonbaar gerechtvaardigd vermoeden. Bovendien wordt in sommige gevallen, zoals hierboven vermeld, eerst hulp geboden aan gezinnen voordat er een hechtenis- of strafprocedure kan plaatsvinden. Vaak leiden fouten op verschillende niveaus tot de ernstige gevolgen.
Op dit punt wordt iedereen opgeroepen zich bij problemen tot een andere instantie te wenden om zoveel mogelijk gevallen van kindermishandeling op te helderen en kinderen snel te helpen.
4. kindermishandeling herkennen en melden
Er zijn verschillende aanwijzingen die wijzen op kindermishandeling. Met name als een kind je vertelt over geweld of omstandigheden die kunnen wijzen op verwaarlozing of seksueel misbruik, moet je dit zeker serieus nemen.
Daarnaast zijn er vele andere mogelijke signalen die kunnen wijzen op kindermishandeling:
- Veelvuldige blauwe plekken, andere wonden of ziekenhuisopname kunnen aanwijzingen zijn voor lichamelijke mishandeling. Een ander mogelijk teken is dat kinderen altijd gekleed zijn in kleding met lange mouwen en bijvoorbeeld niet gaan zwemmen, zodat ze hun lichaam niet hoeven te laten zien.
- Plotselinge ernstige veranderingen in hetgedrag van kinderen kunnen wijzen op psychologische of fysieke mishandeling. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer introverte kinderen plotseling agressief worden of extraverte kinderen zich volledig terugtrekken. Een sterke daling van de prestaties op school of een plotselinge terugval in de ontwikkeling (bv. een droog kind dat weer begint te plassen) zijn ook mogelijke tekenen.
- Er moeten ook alarmbellen gaan rinkelen als er voortdurend tekenen van verwaarlozing zijn. Dit zijn bijvoorbeeld een onverzorgd uiterlijk, slechte staat van de kamer van het kind, gebrek aan lesmateriaal, eten of lunchgeld op school of frequente afwezigheid van school of dagopvang.
Opmerking: De genoemde signalen kunnen natuurlijk ook andere redenen hebben. Als u echter plotselinge veranderingen opmerkt en een redelijk vermoeden hebt van kindermishandeling, moet u dit altijd melden bij de bevoegde autoriteiten.
U kunt zich wenden tot centra voor jeugdzorg of bureaus voor jeugdzorg, maar ook rechtstreeks contact opnemen met de politie. De respectieve autoriteiten zullen u ook adviseren of het zinvol is een zaak te blijven observeren of dat u direct aangifte moet doen.
4.1 Mensen die met kinderen werken worden in gevallen van vermoedelijke kindermishandeling bijzonder op de proef gesteld.
Niet iedereen heeft veel contact met kinderen. Kleuterleidsters, schoolmeesters en professionals in kinder- en jeugdvoorzieningen zijn zelfs wettelijk verplicht om actie te ondernemen als er een aanwijzing is dat kinderen onder hun hoede worden mishandeld.
Naast buren moeten ook leiders van sportgroepen in verenigingen en artsen in hun praktijk of in het ziekenhuis speciaal letten op signalen van kindermishandeling.
Vooral artsen zijn vaak behulpzaam bij het ontdekken van kindermishandeling op dit punt. Hoewel artsen in het algemeen gebonden zijn aan hun geheimhoudingsplicht, geldt dit niet voor de ontdekking van signalen van kindermishandeling. Zij kunnen zich daarentegen altijd beroepen op een gerechtvaardigde noodzaak overeenkomstig artikel 34 van het Wetboek van Strafrecht ten behoeve van het betrokken kind.
5 Verdere literatuur over de gevolgen van kindermishandeling
No products found.
No products found.
No products found.