Heupdysplasie bij kinderen: oorzaken en behandelingsmogelijkheden

Heupdysplasie bij kinderen is een misvorming van de heup. Het zogenaamde acetabulum is aangetast. Vooral meisjes behoren tot de risicogroep. Het is belangrijk heupdysplasie bij de baby te herkennen. Zonder therapie en behandeling kunnen late …

Heupdysplasie bij kinderen: oorzaken en behandelingsmogelijkheden

Hüftgelenkpfanne
  1. Tijdschrift
  2. »
  3. Gezondheid
  4. »
  5. Kinderziekten
  6. »
  7. Heupdysplasie bij kinderen: oorzaken en behandelingsmogelijkheden
Hoe ontstaat heupdysplasie?

De oorzaken zijn divers en kunnen al liggen in de zwangerschap of in de genen.

Hoe kun je heupdysplasie herkennen?

Heupdysplasie wordt vastgesteld via echografie. Met het oog op de gemeten waarden wordt dan overgegaan tot behandeling of observatie van de normale rijping.

Hoe kunnen late complicaties worden voorkomen?

Hoe vroeger met de behandeling wordt begonnen, hoe korter de behandeling duurt en hoe kleiner het risico op late effecten.

Heupdysplasie bij kinderen is een misvorming van de heup. Het zogenaamde acetabulum is aangetast. Vooral meisjes behoren tot de risicogroep. Het is belangrijk heupdysplasie bij de baby te herkennen. Zonder therapie en behandeling kunnen late gevolgen zoals blijvende heupschade leiden tot loopmoeilijkheden of pijnlijke, vroegtijdige slijtage. Dit artikel geeft informatie over symptomen, oorzaken en behandelingsmogelijkheden.

[button]Verder lezen over de gezondheid van kinderen[/button]

1. heupdysplasie bij kinderen: wat is het eigenlijk?

De misvorming van de heup met de logge naam heupdysplasie kan aangeboren of verworven zijn. Het resultaat is altijd hetzelfde: de dijbeenkop van een baby met heupdysplasie kan geen houvast vinden in de kom. De ernstigste vorm van heupdysplasie bij baby’s is heupluxatie. Dit kan er zelfs toe leiden dat het dijbeen letterlijk uit de kom glijdt. De misvorming kan één of beide gewrichten treffen.

1,1 Babyheupdysplasie komt voor bij twee tot drie procent van de pasgeborenen.

De ernstigere vorm, heupdislocatie, is nog zeldzamer. Meestal gaat het om meisjes. De moeilijkheid bij het herkennen en behandelen van deze aandoening is dat een baby met heupdysplasie geen zichtbare symptomen heeft.

Dat is anders bij heupluxatie. Als het dijbeen uit de kom springt, kan de baby zijn benen niet meer spreiden – en wordt de misvorming duidelijk zichtbaar. Andere mogelijke zichtbare symptomen zijn de afwijkende beenlengte, een verplaatste anale groef en schaamplooi.

Let op: als een heupluxatie onopgemerkt blijft, kan de lege kom zo vervormd raken dat het dijbeen niet meer op zijn plaats kan worden gezet (zonder chirurgische ingreep).

1.2 Als de heupdysplasie van het kind onbehandeld blijft, bestaat het risico op late gevolgen

Hüftdysplasie breites Wickeln
Een speciale wikkeltechniek – wide wrapping – kan de rijping van de heup bevorderen.

Als volwassenen lijden de getroffenen vervolgens aan de late gevolgen van babyheupdysplasie als de misvorming onopgemerkt blijft. In de kindertijd en adolescentie veroorzaakt de onbehandelde misvorming al pijn. Onbehandelde heupdysplasie bij kinderen uit zich vaak in een holle rug of een afwijking bij het lopen, de zogenaamde waggelende gang. Het gevolg: de botten slijten. Er ontstaat artrose. De particuliere en professionele mogelijkheden zijn beperkt.

2 Dit zijn de redenen voor de misvorming die “heupdysplasie” wordt genoemd.

Het is niet mogelijk een vaste lijst van oorzaken voor heupdysplasie bij baby’s of kinderen aan te wijzen. Er zijn echter een aantal risicofactoren die de misvorming kunnen bevorderen. Dit blijkt uit de ervaring van artsen.

  • Zwangerschap: De tijd in de baarmoeder van de moeder kan een risico vormen als er bijvoorbeeld onvoldoende bewegingsruimte is voor het ongeboren kind. Dit is vaak het geval bij meerlingen. Ook als een ongeboren baby de tijd in de baarmoeder niet in de geboortehouding doorbrengt, maar in stuitligging, is het risico op heupdysplasie van de baby groter.
  • Hormonen: Het zwangerschapshormoon progesteron is ook een risicofactor. Dit hormoon is eigenlijk verantwoordelijk voor het losmaken van de bekkenring van de aanstaande moeder, zodat de baby gemakkelijker kan komen. Als de baby echter een meisje is, kan het hormoon ook het heupgewrichtskapsel van de ongeboren baby losmaken.
  • De genen: In principe is het risico op heupdysplasie bij kinderen groter als andere familieleden al door een dergelijke misvorming zijn getroffen. Misvormingen aan de voeten, de benen, de wervelkolom of zelfs een open rug worden ook vaak in verband gebracht met heupdysplasie bij kinderen.

Tip: Een preventieve maatregel voor heupdysplasie bij baby’s kan een brede wikkeling zijn. Dit spreidt de benen en is goed voor de juiste stand van de heupbeenderen. Toepassingen vanuit de osteopathie en fysiotherapie kunnen ook helpen om het lichaamsdeel rond de heup te mobiliseren en te versterken.

3. voor de diagnose van heupdysplasie: het echografisch onderzoek maakt deel uit van de U2-screening.

Het U2-screeningsonderzoek, dat in de eerste levensdagen bij de baby wordt uitgevoerd, dient als eerste routinecontrole om heupdysplasie bij de baby te diagnosticeren of uit te sluiten. Om de diagnose te bevestigen, wordt een echografie uitgevoerd als onderdeel van de U3-screening als er risicofactoren zijn.

Tijdens het onderzoek let de kinderarts op deze drie punten, die voor ouders moeilijk als symptomen te herkennen zijn: De huidplooien aan de basis van de dijen (of hun asymmetrie), het vermogen van de benen om zich te spreiden en de stabiliteit van het heupgewricht.

Deze video geeft eenvoudige instructies over hoe doekluiers werken:

3.1 Ter referentie: Dit is wat de resultaten van het echografisch onderzoek betekenen

Untersuchung Hüftdysplasie
Om heupdysplasie te kunnen vaststellen of uitsluiten wordt bij de onderzoeken U2 en U3 een echo van de heup van de baby gemaakt.

Een echo-onderzoek is een pijnloze vorm van behandeling waarbij de kinderarts de heupstand van uw kind meet. Wat de individuele echo-uitslagen u vertellen kunt u uitgebreid lezen op kinderhueftsysplasie.de. Aan elke kant wordt de acetabulaire dakhoek (= alfahoek) en de kraakbeendakhoek (= bètahoek) gemeten.

De belangrijkste waarden zijn deze:

  • Er is geen therapie nodig als de alfahoek groter is dan 60 graden en de bètahoek groter of kleiner dan 55 graden.
  • Nauwgezette controle, zo nodig ondersteund door bracingbehandeling, is belangrijk bij alfahoeken tussen 50 en 58 graden en bij een bètahoek van meer dan 55 graden.
  • Behandeling en therapie zijn verplicht als de alfahoek tussen 43 en 49 graden of zelfs onder 43 graden ligt, maar de bètahoek groter is dan 77 graden. In deze extreme gevallen worden reductie en retentie noodzakelijk.

4. behandelingsmethoden voor heupdysplasie bij kinderen: rijping, reductie, retentie of chirurgie

In ieder geval is het belangrijk om heupdysplasie bij de baby in een vroeg stadium te herkennen en waar te nemen. Vaak gaat de misvorming vanzelf over en wordt zij alleen ondersteund door een “wijde omslag”. Ter ondersteuning kan een spreidbroek of een spreidspalk worden gebruikt. Ook het dragen van baby’s met heupdysplasie in een draagdoek zou de rijping van de heup ondersteunen. Deze methoden vallen onder de noemer “rijping”, die gepaard gaat met hulpmiddelen. De duur van de behandeling is in dit geval minstens zes weken.

Indien luxatie optreedt, d.w.z. de femurkop is uit de kom geschoten, moet dit in twee stappen worden behandeld: Eerst moet de femurkop weer op zijn plaats worden gezet. Deze procedure wordt in het vakjargon reductie genoemd. Vervolgens moet het gebied worden gestabiliseerd. Dit wordt in het vakjargon retentie genoemd. Een zogenaamde reductiebandage kan baby’s met heupdysplasie helpen hun heupen op een voor hen gezonde manier te plaatsen. Tegelijkertijd dient het reductieverband om de baby te stabiliseren. Dit is comfortabeler dan na een manuele aanpassing in een gipsspalk te moeten zitten.

Het al dan niet slagen van een behandeling en de duur ervan worden vooral bepaald door de factor tijd: hoe vroeger met de behandeling wordt begonnen, hoe groter de kans om een leven zonder late gevolgen te kunnen leiden.

Als de hier beschreven conservatieve methoden niet helpen om de misvorming te corrigeren, is een operatie noodzakelijk.

5 Verder lezen over de gezondheid van kinderen

No products found.

Gerelateerde berichten