Wanneer kinderen vanaf vier jaar regelmatig poepen op plaatsen die daar niet voor bedoeld zijn, spreekt men van encopresis. In Duitsland lijdt ongeveer 1,5% van de kinderen aan deze aandoening.
Net als bedplassen kan enuresis zowel fysieke als psychische oorzaken hebben. De overrekking van het rectum leidt tot overloopcopresis.
Als het kind aan encopresis lijdt, moet u beslist uw kinderarts raadplegen. Nadat de oorzaken zijn opgehelderd, kan een speciale darmtraining verlichting brengen.
[Verdere lectuur over encopresis [/button].
Uiterlijk vanaf de leeftijd van ongeveer drie tot vier jaar leren kinderen hun stoelgang onder controle te houden, zodat ze het zonder luier kunnen stellen. Als het kind echter aan encopresis lijdt, vindt er regelmatig onvrijwillige of vrijwillige ontlasting plaats.
Om u een beter inzicht in het onderwerp te geven, gaan we hieronder in op de oorzaken en symptomen van encopresis. Daarna laten we u kennismaken met de meest voorkomende therapiemethoden.
Inhoudsopgave
1. encopresis verwijst naar vrijwillige of onvrijwillige ontlasting bij kinderen.
Na verloop van tijd leren kinderen om niet in hun luier te poepen, maar naar een toilet te gaan. In de meeste gevallen verloopt het leren poepen zonder problemen. Gemiddeld komt de controle over blaas en darmen tot stand op een leeftijd van ongeveer twee tot drie jaar.
Sommige kinderen poepen echter nog op vier- of vijfjarige leeftijd. Dit kan opzettelijk of onopzettelijk zijn. In beide gevallen kan er sprake zijn van encopresis. In de ICD-10, de internationale classificatie van ziekten, wordt niet-organische encopresis gekenmerkt door herhaalde ontlasting, willekeurig of onvrijwillig.
De volgende twee vormen worden echter onderscheiden:
- Primaire defecatie: Komt voor bij kinderen boven de drie jaar die in de loop van hun leven hun stoelgang nog niet hebben leren beheersen.
- Secundaire defecatie: Getroffen kinderen poepen opnieuw, ook al zijn ze eerder schoon geweest.
In totaal heeft ongeveer 1,5% van de kinderen in Duitsland last van encopresis. Opvallend is dat jongens ongeveer drie tot vier keer vaker aan deze aandoening lijden dan meisjes. Een derde van de kinderen met encopresis heeft ook te maken met enuresis (plassen). Volgens deskundigen komt dit doordat de ontlasting tegen de blaas drukt, waardoor deze leegloopt.
Bijde meeste kinderen beginnen de symptomen al in de kindertijd. Om een passende therapie te kunnen starten, moet u de oorzaken tot op de bodem uitzoeken. Welke oorzaken mogelijk zijn, leest u in het volgende hoofdstuk.
De meest voorkomende oorzaak is een lichamelijke stoornis.
Wat de oorzaken betreft, moeten eerst de volgende twee vormen worden onderscheiden:
- Retentieve encopresis
- Niet-retentieve encopresis
Bij retentieve encopresis isde oorzaak chronische obstipatie. Deze lichamelijke disfunctie treft ongeveer 80 tot 95% van de kinderen.
Omdat zich in de darm harde ontlasting vormt, vinden kinderen het erg pijnlijk om hun darmen te legen. De angst voor ontlasting zorgt er dan weer voor dat de kinderen de ontlasting ophouden. Zo ontstaat een vicieuze cirkel die moeilijk te doorbreken is. Bovendien worden ook de darmwanden aangetast. Het resultaat is de zogenaamde overloopcopresis.
De vicieuze cirkel die gepaard gaat met chronische constipatie heeft ook gevolgen voor de geestelijke gezondheid van de patiënten. Dit verklaart ook waarom 30 tot 50 % van de getroffen kinderen psychologische afwijkingen vertonen.
Niet-retentieve encopresis heeft meestal zuiver psychologische oorzaken en komt voor zonder constipatie. Hoewel de kinderen een regelmatige en normale stoelgang hebben, poepen ze tussendoor. Het probleem kan worden veroorzaakt door externe omstandigheden of interne conflicten. Sommige kinderen zijn bijvoorbeeld overweldigd door een verhuizing, een nieuw broertje of zusje of de scheiding van hun ouders.
Bij schoolgaande kinderen kan een verandering van school of andere problemen op school de oorzaak zijn.
3. laat encopresis vaststellen door een kinderarts
U moet altijd een kinderarts of jeugdarts raadplegen over dit soort stoornissen. Dit geldt vooral als de ontlasting minstens één keer per maand voorkomt.
De arts zal eerst een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Door de boven- en onderbuik te palperen kan de kinderarts vaststellen of er harde ontlasting in de darm zit. Daarnaast kan een echografisch onderzoek worden verricht. Om infecties uit te sluiten wordt een ontlastingmonster onderzocht in het laboratorium.
Om een definitieve diagnose te kunnen stellen, zal de arts u ook vragen een vragenlijst in te vullen. Daarin wordt gevraagd naar uw drink- en eetgewoonten en naar de frequentie van de stoelgang.
Pas als de diagnose encopresis is gesteld, kan een passende therapie worden gestart.
4. Behandel de defecatie met speciale darmtraining.
5. Behandel encopresis met Bach bloemen
Veel ziekten worden nu behandeld met homeopathische middelen. Volgens homeopaten zouden Sacreah essences moeten helpen bij enuresis. Het beste is advies in te winnen bij een geschikte specialist.
Als het een functiestoornis is, gaat het er vooral om het kind weer te laten wennen aan een normale stoelgang. Ga daarvoor na elke maaltijd vijf tot tien minuten op het toilet zitten. Zodra er ontlasting is, moet u dit in een speciale kalender noteren. Om het kind te motiveren kunt u ook beloningen invoeren. De darmtraining kan ook op het kinderdagverblijf worden voortgezet. Informeer in dat geval de verantwoordelijke leerkrachten.
Alshet kind last heeft van constipatie, is een aanvullende behandeling met medicijnen nodig. Deze zorgen ervoor dat het water in de darmen wordt gebonden en de ontlasting zachter wordt. Ook is het belangrijk de dagelijkse drinkhoeveelheid te verhogen. Zorg er daarnaast voor dat uw kind veel voedingsvezels eet.
Als de ontlasting psychische oorzaken heeft, is het raadzaam een psycholoog te raadplegen. Door therapie in de kinder- en jeugdpsychiatrie leren kinderen omgaan met hun zorgen en angsten.
5 Verdere literatuur over encopresis
No products found.